سیاست های پولی چگونه بر بازار فارکس تاثیر می گذارند؟

سیاست‌های پولی و مالی دو ابزار مهم هستند که توسط دولت‌ها و بانک‌های مرکزی برای هدایت اقتصاد و دستیابی به اهداف مختلف اقتصادی از جمله رشد، ثبات قیمت‌ها و اشتغال کامل به کار گرفته می‌شوند.

در حالی که هر دو سیاست به دنبال اهداف مشابهی هستند، از نظر نحوه عملکرد و تاثیرگذاری بر اقتصاد با یکدیگر تفاوت دارند.

سیاست پولی بر عرضه پول، نرخ بهره و ثبات در بازارهای مالی تمرکز دارد.

ابزارهای اصلی سیاست پولی شامل موارد زیر است:

• عملیات بازار باز: خرید و فروش اوراق قرضه توسط بانک مرکزی برای کنترل عرضه پول و نرخ بهره.
• سیاست نرخ تنزیل: تعیین نرخ سودی که بانک‌ها به ازای وام گرفتن پول از بانک مرکزی می‌پردازند.
• الزامات ذخیره قانونی: تعیین درصدی از سپرده‌های بانک‌ها که باید به صورت نقد نزد بانک مرکزی نگهداری شود.
• کنترل‌های اعتباری: محدود کردن میزان وام‌دهی بانک‌ها.

سیاست مالی بر درآمدها و هزینه‌های دولت تمرکز دارد و از طریق ابزارهایی مانند مالیات، یارانه و هزینه‌های دولتی اجرا می‌شود.

ابزارهای اصلی سیاست مالی شامل موارد زیر است:

• سیاست مالی انبساطی: کاهش مالیات و افزایش هزینه‌های دولتی برای افزایش تقاضا و تحریک اقتصاد.
• سیاست مالی انقباضی: افزایش مالیات و کاهش هزینه‌های دولتی برای کاهش تقاضا و کنترل تورم.

کاربردهای سیاست‌های پولی و مالی:

• کنترل تورم: اگر سطح عمومی قیمت‌ها (تورم) خیلی بالا باشد، بانک مرکزی می‌تواند با استفاده از سیاست پولی انقباضی (افزایش نرخ بهره و کاهش عرضه پول) آن را کنترل کند. دولت نیز می‌تواند با افزایش مالیات و کاهش هزینه‌های خود، تقاضای کل را کاهش دهد و به کنترل تورم کمک کند.
• ایجاد اشتغال: اگر نرخ بیکاری بالا باشد، دولت می‌تواند با استفاده از سیاست مالی انبساطی (کاهش مالیات و افزایش هزینه‌های دولتی) تقاضا را افزایش داده و به ایجاد شغل کمک کند. بانک مرکزی نیز می‌تواند با کاهش نرخ بهره، وام‌گیری را آسان‌تر کند و به کسب‌وکارها برای سرمایه‌گذاری و ایجاد شغل انگیزه دهد.
• رشد اقتصادی: اگر رشد اقتصادی پایین باشد، دولت می‌تواند با استفاده از ترکیبی از سیاست‌های مالی و پولی انبساطی، تقاضا را افزایش داده و سرمایه‌گذاری را تحریک کند.
• تثبیت اقتصاد: در زمان بحران‌های اقتصادی، سیاست‌های پولی و مالی می‌توانند برای ثبات بخشیدن به اقتصاد و جلوگیری از رکود عمیق به کار گرفته شوند.

ابزارهای سیاست پولی

بانک‌های مرکزی برای اجرای سیاست‌های پولی خود از ابزارهای مختلفی استفاده می‌کنند که به طور کلی به دو دسته مستقیم و غیرمستقیم تقسیم می‌شوند:

ابزارهای مستقیم:

• عملیات بازار باز: خرید و فروش اوراق قرضه دولتی در بازار آزاد توسط بانک مرکزی. با خرید اوراق قرضه، بانک مرکزی پول را به سیستم تزریق می‌کند و با فروش اوراق قرضه، پول را از سیستم خارج می‌کند. این امر به طور مستقیم بر عرضه پول و نرخ بهره تاثیر می‌گذارد.
• تعیین نرخ تنزیل: نرخ سودی که بانک‌ها به ازای وام گرفتن پول از بانک مرکزی می‌پردازند. با افزایش نرخ تنزیل، بانک مرکزی وام‌گیری را برای بانک‌ها دشوارتر می‌کند و در نتیجه عرضه پول را کاهش می‌دهد.
• تعیین نرخ ذخیره قانونی: درصدی از سپرده‌های بانک‌ها که باید به صورت نقد نزد بانک مرکزی نگهداری شود. با افزایش نرخ ذخیره قانونی، بانک مرکزی پول بیشتری را از سیستم خارج می‌کند و در نتیجه عرضه پول را کاهش می‌دهد.

ابزارهای غیرمستقیم:

• توصیه‌ها و خطابیه‌ها: بانک مرکزی می‌تواند از طریق توصیه‌ها و خطابیه‌ها به بانک‌ها و موسسات مالی، آنها را به اتخاذ سیاست‌های خاصی تشویق کند.
• نظارت و مقررات: بانک مرکزی وظیفه نظارت بر عملکرد بانک‌ها و موسسات مالی را بر عهده دارد و می‌تواند در صورت لزوم مقررات جدیدی را وضع کند.
• همکاری بین‌المللی: بانک‌های مرکزی می‌توانند با همکاری یکدیگر، سیاست‌های پولی خود را هماهنگ کنند و از بروز نوسانات شدید در بازارهای مالی بین‌المللی جلوگیری کنند.

معرفی ابزارهای سیاست مالی

دولت‌ها برای اجرای سیاست‌های مالی خود از ابزارهای مختلفی استفاده می‌کنند که به طور کلی به دو دسته درآمدی و هزینه‌ای تقسیم می‌شوند:

ابزارهای درآمدی:

• مالیات: مالیات‌ها مهم‌ترین منبع درآمد دولت هستند و می‌توانند از افراد، شرکت‌ها و دارایی‌ها دریافت شوند. دولت‌ها می‌توانند با افزایش یا کاهش نرخ مالیات، سطح درآمد خود را تنظیم کنند.
• تعرفه‌ها: تعرفه‌ها عوارضی هستند که بر واردات کالاها به کشور اعمال می‌شوند. دولت‌ها می‌توانند با افزایش یا کاهش تعرفه‌ها، تجارت خارجی را کنترل کنند و درآمد خود را افزایش دهند.
• جریمه‌ها: جریمه‌ها مبالغی هستند که به دلیل نقض قوانین و مقررات توسط افراد یا شرکت‌ها به دولت پرداخت می‌شود.

ابزارهای هزینه‌ای:

• هزینه‌های جاری: هزینه‌هایی هستند که دولت برای ارائه خدمات عمومی مانند آموزش، بهداشت، امنیت و حمل و نقل به مردم انجام می‌دهد.
• هزینه‌های سرمایه‌گذاری: هزینه‌هایی هستند که دولت برای ایجاد زیرساخت‌های جدید مانند جاده‌ها، پل‌ها، مدارس و بیمارستان‌ها انجام می‌دهد.
• انتقالات: مبالغی هستند که دولت به طور مستقیم به افراد یا خانوارهای نیازمند پرداخت می‌کند.